با آشکار شدن توانایی های عکاسی در اواخر قرن� نوزدهم شاخه ای از عکاسی که به عنوان « عکاسی اجتماعی » شناخته می شود به وجود آمد قبل از این زمان نیز عکس هایی با موضوعات اجتماعی گرفته می شدند� اما این کوشش ها دارای یک وضعیت مستمر� و مشخص نبود شاید از اولین افرادی که به این موضوعات پرداختند بتوان از اوکتاویوس هیل� و رابرت آدامسون نام برد . آنها در سال ۱۸۴۵ از کارگران عکاسی می کردند و موضوعی که حتی در سال های ۱۹۹۰ نیز توسط عکاسان امروزی مثل سباستیائو سالگادو تکرار شد.
به هر حال با به کارگیری نگاتیوهایی با شیوه کلودیون و بالاتر رفتن حساسیت ها ، عکاسی از مردم رو به فزونی یافت و تجربه های بسیاری از سوی عکاسان در مسیر تهیه عکس هایی که مبتنی بر مسائل اجتماعی بودند ، صورت پذیرفت . مثلا عکاسی به نام هنریک تونیز از افرادی متعلق به طبقات مختلفی از جامعه در بین سال هایی ۱۹۰۳ تا ۱۹۵۶� در استودیوی خود عکاسی می کرد.
این نوع عکاسی حتی به کشورهای مختلف� و در گوشه و کنار دنیا نیز سرایت کرد و آمریکای جنوبی ، اورشلیم ، بیروت� و … توسط عکاسان مختلف عکاسی شد . حتی� این نوع عکاسی با نوعی از عکاسی توریستی ، هم آمیختگی هایی داشتند و از یکدیگر جدا نبودند.
حتی تعداد زیادی از این عکس ها در مجلات و نشریه های مختلف چاپ می شدند.
از سال ۱۸۶۰ یک کمپانی به نام آندروود اند آندروود� عکاسانی را به سراسر دنیا گسیل می داشت تا از شرایط زندگی اجتماعی مردم عکاسی کنند . عکس هایی از لباس ها ، خانه ها ، رسوم سنتی� آنها و … از سال ۱۸۷۱ به بعد حتی عکس های اجتماعی توسط جامعه شناسان مورد استفاده علمی و تحقیقاتی قرار گرفت . از این روز به کارگیری عکس های اجتماعی� در مطبوعات از� سال ۱۸۵۰ شروع شده بود و عکس ها در کنار مسائلی که بیشتر مربوط به علم جامعه شناسی بود ، به کارگرفته می شدند. به تدریج به کارگیری این عکس ها در مطبوعات شکل پروژه ای� به آنها داد و عکاسان بر روی یک موضوع به صورت متمرکز کار می کردند.
ژاکوب ریس از اولین کسانی بود که در امریکا بر روی موضوعات اجتماعی کار کرد او برای پلیس کار می کرد و برای اثبات اطلاعاتی که گرداوری می کرد. از دوربین� و عکاسی استفاده کرد.
سال ها بعد ، لوئیس هاین در آمریکا و آگوست ساندر در اروپا نیز از� کارگران در حال کار ، عکاسی کردند و از آنها تصایر پرتره گرفتند.
در سال های ۱۹۳۱ به بعد پروژه مشهور F.S.A که مربوط به اداره کل حفاظت مزارع بود شکل گرفت آنها جهت تحقیق در مورد شرایط کاری و زندگی کشاورزان و مزرعه داران آمریکا� به عکاسان ماموریت های عکاسی� می دادند و� توانستند از این پروژه� حدود ۲۷۰۰۰۰ عکس به دست آورند .� افرادی نظیر آرتور روتشتاین ،‌دور تالانگ و مارگارت بروک وایت ، از عکاسانی بودند که د راین پروژه شرکت داشتند و در حدود ۳۰ عکاس با این پروژه� همکاری می کردند و این پروژه به بهترین پروژه عکاسی اجتماعی آن سالها تبدیل شد. البته روسای F.S.A تاکید داشتند که منظور آنها تهیه عکس های هنری نبوده و بیشتر بر جنبه های اجتماعی ، اطلاعاتی و استنادی این پروژه تاکید داشته اند.
با به کارگیری مستمر عکس های اجتماعی از اواخر سال های ۱۹۳۰� به بعد در مجلات و نشریاتی مانند لایف ، این عکس ها دارای شخصیت� مستقلی شدند . شخصیتی متفاوت از عکس های توریستی و سیاحتی و یا حتی پرتره اما در برگیرنده� تمامی� جوانب این نوع از عکاسی نیز بودند . با گسترش و به کارگیری عکس در مجلات از طرفی� و نفود و گسترش مجلات در زندگی مردم ، عکاسی اجتماعی زیر شاخه دسته بندی کلی تر با عنوان مطبوعات قرار گرفت� که شامل عکس های خبری نیز می شد.
جنگ جهانی دوم در سال های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ به این روند� رو به رشد کمک کرد.

هر چند در زمان جنگ عکاسی جنگ یا گزارش های مصور جنگی ، بخش عمده ای را به خود اختصاص می داد اما با پایان جنگ ، عکس های اجتماعی و گزارش های تصویری مبتنی بر موضوعات� اجتماعی بار دیگر جایگاه رو به گسترش� خود را در مجلات� پیدا کردند و این روند تا دهه ۱۹۷۰ ادامه یافت و در این سالها عکاسی تحت تاثیر اشکال جدیدی از رسانه های ارتباطی قرار گرفت.
شیوه های انجام یک پروژه اجتماعی
بهترین شیوه� برای انجام یک پروژه اجتماعی این است که ابتدا در مورد موضوعی که می خواهید در مورد� آن عکس برداری کنید تصمیم بگیرید . این تصمیم گیری باید از یک علاقه مندی شخصی سرچشمه بگیرد شما باید به موضوعی که به آن می پردازید . علاقه� داشته باشید در غیر این صورت� در کار خود موفق� نخواهید بود.
شما می توانید از مراحل مختلف� ساخت یک بنا تا زمانی که افراد مختلف در آن مستقر می شوند عکاسی کنید به طور مسلم شرایط چنین پروژه ای که حتما نگرش های اجتماعی نیز در آن حضور خواهد داشت ، متفاوت است از نحوه انجام مراسم کفن و دفن در یک شهر ، حضور در گورستان یک شهر و چنین موضوعی ممکن ست� برای بسیاری از ما قابل� انجان نباشد یا� ممکن است از علایق شخصی ما نباید و بنابراین یافتن یک موضوع اجتماعی� یکی از سخت ترین مراحل شروع یک پروژه است البته این موضوعات می توانند در یک چشم بر هم زدن به ذهن ما خطور کنند اما به هر حال برای رسیدن به چنین مرحله ای باید تمرین و تجربه های زیادی در نحوه انتخاب موضوعات اجتماعی انجام دهید.
دومین مسئله� در شروع یک پروژه� عکاسی اجتماعی بعد از انتخاب موضوع مسئله آشنایی و گردآوری� اطلاعات یا به عبارت دیگر ، بخش تحقیقات در ان زمینه است این تحقیقات می تواند به هر دو صورت� باشد اول تحقیقات میدانی و دوم تحقیقات نظری ، مثلا فکر کنید که می خواهید از تمامی عکاسان شهر خود پرتره تهیه کنید . پس از انتخاب چنین موضوعی باید شروع کنید به گردآوری اطلاعات� در مورد� تعداد عکاسان� شهر، یعنی :� آنهایی که در حال کار هستند و کسانی که کار عکاسی را کنار گذاشته اند و… به همین دلیل باید شروع کنید به جمع آوری اطلاعات میدانی� اطلاعاتی که دسته بندی و طبقه بندی نشده اند و در میان مردم پخش است و باید شما آنها را از طریق گفتگو ، مصاحبه ، دیدار از عکاسی ها و … جمع اوری کنید از طرف دیگر رجوع به منابع نظری، مثل کتب ، مقالات و … در مورد� عکاسی و عکاسان شهر شما می تواند جنبه های بسیار ناشناخته ای را از این موضوع برای شما آشکار کند.
در مورد موضوع حتما باید دارای اطلاعات درستی باشید تا بتوانید با جوانب مختلف آن برخورد کنید و دیدگاهی درست و منطقی در مورد موضوع خود داشته باشید در چنین شرایطی است که شما می توانید راحت تر احساس� خود را در عکس هایتان بروز دهید این اطلاعات نحوه برخورد شما با جوانب مختلف� موضوع را سامان می بخشد.
پس از کسب اطلاعات باید یک طرح کاری برای خود ایجاد کنید� باید قبل از شروع پروژه بتوانید بر اساس طرح تهیه شده خود عکس های مهم و نقاط عطف پروژه� خود را مشخص کنید طرح شما باید دارای ساختار اصلی پروژه� و موضوع شما باشد و وجوه مختلفی از موضوع را نمایاند آیا می توانید در مورد کودکان زیر ۱۲ سالی که در کارگاه ههای آهنگری کار می کنند طرحی را پایه ریزی کنید؟